Ankara ile ilgili şiirler

Ankara ile ilgili şiirler

Ankaram

Nice uygarlıklar görmüştür başın,
Anlatayım,herkes duysun Ankaram.
Bugün özgürdür toprağın,taşın,
Kimse aç kalmasın doysun Ankaram.

Sırayla yaşanmış tarih izleri,
Malazgirt den aktı,doldu özleri,
Başkent oldu.mutlu etti bizleri,
Şehirler içinde beysin Ankaram.

Atamı bağrına basmıştı Dikmen,
Düşmanı yok etti,hücuma kalkman,
Kurtuluş aşkını kalplere ekmen,
Karanlık gecemde aysın Ankaram.

Cumhuriyetimiz sende kuruldu,
İşgale gelenden hesap soruldu,
Savaşlardan sonra meydan duruldu,
Hasmına gerilmiş yaysın Ankaram.

Seymenler oynar misket oyunu,
Çubuk,Kurtboğazı verir suyunu,
Merada otlatır,keçi,koyunu,
Dönere yoğurdu koysun Ankaram.

Metrosunda türkü söyler rayları,
Gelmiş,mesken tutmuş Türkün boyları,
Hacı Bayram Veli gibi huyları,
Hüseyin Gaziyi saysın Ankaram.

Görün gençlik,Güven,Kuğulu Parkı,
Çiçekler rengarenk doğanın farkı,
Buradan hızlanır devletin çarkı,
Haklının yanında oysun Ankaram.

Nehirler takın,barajlar küpen,
Nöbette ordumuz olmasın şüphen,
Nur içinde mabet,bak,Anıttepen,
Zorda sığındığım koysun Ankaram.

Otagara bakarsan boyunda gerdan,
Elmadağı kışın geçilmez kardan,
Kaplıcada şifa beklenir terden,
Kızakla kaymayan kaysın Ankaram.

Yuvanın kavunu,Güdülde kiraz,
Akşam Gölbaşında mehtap eder naz,
Aydos yaylasında doyumsuzdur haz,
Namını dünyaya yaysın Ankaram.

Uruş,Beypazarı hais balımsın,
Çeşit çeşit meyva dolu dalımsın,
Moganla içiçe köşküm,yalımsın,
İçimi ısıtan çaysın Ankaram.

Tiyatro,opera,seyret baleyi,
Müzelerden sonra gezin kaleyi,
Sakın unutmayın Ata Kuleyi,
Hipodrumda nazlı taysın Ankaram.

Bayrağım göklerde dinlerim ezan,
Rabbime duamdır Odurki yazan,
Aman Ankarama gelmesin hazan,
İsterse canıma kıysın Ankaram.

Ödüllü şiir.
Kadir Kaya

Ankara

Kara günün şafağıdır.
Devrimlerin kaynağıdır.
Sevinç verir, gam dağıtır,

Yurdumuzun güneşidir,
İçimizin Ateşidir.

Saltanatın battığı yer.
Atamızın yattığı yer.
Türk kalbinin attığı yer.

Yurdumuzun güneşidir,
İçimizin Ateşidir.

Yeni yola ordan girdik;
Öz benliğe orda erdik.
Biz bu yere gönül verdik.

Yurdumuzun güneşidir,
İçimizin Ateşidir.

Kurtuluşun eşiğidir.
Hepimizin ışığıdır.
Cumhuriyet beşiğidir.

Yurdumuzun güneşidir,
İçimizin Ateşidir.

Ordadır en ünlümüz,
Yurdu bekler gece, gündüz,
Ondandır bu ak günümüz

Ankara yurt güneşidir,
İçimizin Ateşidir.

Ankara’yı yok bilmeyen,
Kuşlar gibi uçar tren,
Görmedinse bin, git hemen.

Ankara yurt güneşidir,
İçimizin Ateşidir.

Zeki TUNABOYLU

Ankara

Ey insan arşı yayla! Ey bozkır! Ey Ankara!
Seslen bana: Ben senden nasıl uzak yaşarım;
Bahtım, senin bağrından ayrıldığım an kara,
Ben sendeki gözlerden feyz alarak yaşarım.

“Halep ordaysa arşın burda.” dersen ne çıkar?
Sende al atım için meydan da cirit de var.
Başka yerin sahrası hız almaya bile dar!
Ben sende heyecanım şahlanarak yaşarım!

Koşarım bozkırlarda gem bilmeyen bu tayla,
Hislerim sürü sürü benim, bağrım da yayla.
Ana gibi, yar gibi kaynaştım Ankara’yla,
Alnım gökten yukarı, mermerden ak yaşarım.

Fatih’in gemileri nasıl kaydı karada?
Nasıl bir sızı vardır şerefli bir yarada?
Ben böyle imkânsızlık içinde Ankara’da,
Hayatımı sürerim, hislerimi yaşarım.

Gönlümü atsalar da dünyanın bir ucuna,
Düşer bir gülle gibi Ankara’nın burcuna,
Bilmem şahin sığar mı avuçların ucuna,
Ankara’da ben böyle çırpınarak yaşarım.

Behçet Kemal ÇAĞLAR

Ankara üzerine

Esiyor başımda kavak yeli
Kızılayda kalabalık insan seli
Kimi leyla, kimi mecnun
Kimi akıllı, kimi deli
Kimi alim, kimi veli
Esiyor başımda kavak yeli

Dışarıda kar yağıyor lapa, lapa
Yol var doğru
Yol var sapa
Serdar güzeli doğruyu görür
Yaşam sonu olan ömür

Esiyor başımda kavak yeli
Kızılay da kalabalık insan seli
Ankara sen ankarasın
Neler gördün, neler duydun
E söyle kardeş vatan için
Kaç taş üst üste koydun

Ankaram bakarım sana kıyamam
Ne badireler atlattın sen
Ne kişiler senin için giydi kefen
Yürüdü koçlar, öldü seğmen
Kalense taş gibi ayakta
Ankaram sancağın dalgalanıyor
Serdar sana baktı inan ağlıyor

Esiyor başımda kavak yeli
Kızılay da kalabalık insan seli
Kimi leyla, kimi mecnun
Kimi akıllı, kimi deli
Kimi alim, kimi veli
Esiyor başımda kavak yeli
Ankaram sen farklısın sen
Ankaram sen canımsın sen

Serdar Sayıl

ŞİİR KOKUYOR ANKARA…

İsimsiz ama yürekli
ama cesur
Ama insan…
ve
Herkesin anladığı dilde şair….
Bu toprağın insanı
Bu toprağın sesi
Bu toprağın şairleri
ankara da buluşuyor…

heyecanıma
sabırsızlığıma
ve
katılan yüreği sevgi dolu olan şair dostlarıma olsun bu şiir…

Bulutlar kümelenmiş Ankara üstüne
Sessiz bir bekleyiş var şafakta
Bozkırda bayram hazırlığı
Çiçekler su değil
Güneş bekliyor artık
Hece tedirgin
Kelimeler uçarı
Mısralarsa;
Dingin, oldukça
Bu günlerde
Hava çiçek
Ankara şiir kokuyor…

En güzel türkü gibi
Dinlerken bu toprağın sesini
Feryadında göz yaşını saklayan
İsyan çiçeklerini okşuyor
Şairin nasırlı elleri
Kırlangıçlar gelmiş
Leylekler kuluçkaya yatmıştır şimdi
Gelecek üstüne güzel günler vaat eden
Şairlerin yüreği
Ankara da sevgi yumağı örecektir
Bu günlerde
Hava çiçek
Ankara şiir kokuyor…

İklimsiz günler düşlüyor
Kimliksiz şairler
Ben sen,o değil
Biz diyerek düşmüşler yollara
Heybelerinde sevgi
Dillerinde şiir,
Siyaset bilmeyen
Ayrımcılık yapmayan
Gönül dostları yollarda artık…
Paris görmemiş
Elleri nasırlı
Nefesi toprak kokan
İsimsiz şairler yollara düşmüş
Bir bulut gibi kümelenmiş Ankara üstüne
Sevgiler şimdi
Kıskansın bütün memleket biraz
Bu günlerde
Hava çiçek
Mevsim bahar
Ve Ankara şiir kokuyor dostlar…

Ankara

Ankara
Anlat
Ankara,
Gecelerinde Ümit Bitirenleri,
Şişelerin Ardında Tükenenleri
Sakarya’ Yı …
Anlat
Ankara
Anlat

Ankara
Yağmurunda Islanan Aşıkları,
Yok Ettiğin Sevdaları
Aşıklar Tepesini…
Anlat
Ankara

Anlat
Ankara
Soğuk Politik Yüzünde
Yetiştirdiğin Yüzlerce Tinerciyi
Köprülerini.
Anlat
Ankara

Anlat
Ankara
Bir Yanda Çöpten Ekmek Toplayanlar,
Yokluk,
Bir Yanda Ceylan Derisinden Koltuk
Tezatlarını…
Anlat
Ankara

Anlat
Ankara
Halk Ekmek Kuyruklarını
Gecekondularını, Delikanlılarını,
Tüyü Bitmemiş Yetimin Hakkını..
Anlat
Ankara

Anlat
Ankara
Hergün Biraz Daha Boşluğa İttiğin İnsanları
Ölü Benzinde Yaşattıklarını,
Öldürdüklerini…
Anlat
Ankara

Anlat
Ankara
Görünen Köy Kulavuz İstemez
Ve Suskunluğunu Sürdür,
Sürdür,
Ankara

Selçuk Demirci

GÜZEL ANKARA

Elmadağından baktım güzel Ankara sisli yüzüne
Göremedim gözlerini bugulanmış nemli nemli
Ağlıyordun sesiz acıların yakmış her semtini
Ağlamaklı bir anlatış vardı dilinde

Sessiz utangaç gelin gibi süzülmüş titriyordun
Hani anlatmak isterde anlatamazya içindeki acıları
Diline gelir gider bağırmak istersinya
Anlatamazsın içindeki fırtınayı
Sızlanıyordu her yanın

Yeter çektirdiklerin yeter der gibi
Çatlatıp üzerindeki korku kabuğunu
Elerin göge çıkıp yüreğin hırçınlaşıp
Bırakın dert çektirmeyi der gibi

Zincirleri kırıp ufuktaki bulutları dağıtıp
Karanlıkları silip güneşin kanadından tutup
Benimde hakkım huzuru bulmak der gibi

Ah Akara güzel şehrim adına hüzünlü şehir dediğim
Ne de haklıymışım hüzün koymakla ismini
Yükseklerden bakınca daha iyi anladım
Kara bulutlar sarmış üzerini
Anlamıyor seni hiç kimse

Dalmış insanlar geçim derdine
Kimi eğlence peşinde
Kimi umursamaz kendince

Elinden tutacak yokmu güzel şehrim
Başşehrim güzel gelinim
Çankaya umursamaz bir edada
Aydınlık evler karanlık içinde
Yeni mahalle eski elbise içinde
Dikmen boynu bükük indirmiş başını
Güneş evlerde güneş çoktan terk etmiş seni
Batıkent yitirmiş yönünü
Ulus kendi halinde
Her semtin başka dert içinde

Umudumuzu yitirmeyelim has Ankaram
Şehirlerin başı komutanı
Birgün seninde benimde sevdiği tutar elinden
Anlarlar gerçek değerimizi
Bir gün olur güleriz
Bulutlar gider
Doğar güneşimiz
Üzülme
Karanlık gece kararıp kalmaz
Her karanlığın bir gündüzü
Her derdin bir çaresi
Her kötülüğün bir sonu
Umut ışıkları her zaman vardır

Bak bak işte geliyor sanki
Uzat elini güzel ANKARA

MAVİ GÖZYAŞLARI

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu