Asırlık Şiir
Ailem,yaptıklarım ve ben sanki 3 kardeşiz
Ölüm yaklaştığında onları çağırıp konuşan biri gibiyiz
Adam kardeşlerine der ki:
“Ölüm kapımı çaldı,bana yardım edin.Geri dönülmez bir yolculuk başlıyor.Uzun ve güvenilmez.Bu hal karşısında bana nasıl yardım edebilirsiniz?”
Malı der ki:
“Benden ayrılmadığın sürece her istediğini yerine getiririm.Ama ayrılık olursa aramızdaki dostluk biter.İstediğini benden şimdi al.Çünkü yakında ben savrulan kumlar arasına katılacam.Başka insanların olacam.Beni sonraya bırakma.Harca!!!Hızla yaklaşan ölüm gelmeden elini çabuk tut,hayır yap!!!”
Ailesi de şöle der:
“Ben seni cidden sever herkesten üstün tutarım.Gücümü kuvvetimi senin için harcar, iyiliğini isterim.Ama iş ciddileştiğinde senin için ölemem.Ardından gözyaşı dökerim,yüksek sesle ağlarım,seni hayırla yad ederim,cenazende bulunur gireceğin kabre kadar o son durağına kadar hasretle tabutunu taşır sonra geri dönerim.Sanki aramızda hiçbir şey yokmuş gibi.Hiç birbirimizi sevmemiş gibi. Hiç birbirimizden sevgi görmemiş gibi”
İşte insanın ailesi,işte desteği ve işte gerçek yüzü
Sonra ameli konuşur insana:
“Ben senin kardeşinim” der.”Sarsıntıların dehşetli anında benim gibi bir kardeş bulamazsın.Benimle mezarda karşılaşacaksın. Orda seni savunacam.Hesap günü ağır gelmesi için gayret gösterdiğin kefeye oturacam.Beni unutma değerimi bil.Ben üzerine titreyen merhametli bir öğütçüyüm.Seni hiçbir zaman yanlız bırakmam”
İşte senin amelin.Vuslat günü kavuşacağın güzel amellerin…
