“dünyanın neresinde olursan ol” demiştinya inanmıştım
“Nerede olursan ol yüreğimdesin” demiştin ya
İnanmıştım
Yanıldığımı,ansızın
Bir nefes de
Beni soluksuz bıraktığında anladım
Anladım ki Çok uzağım yüreğinden,benliğinden,ruhundan
Sesim kısıldı haykıramıyorum
Sokaklarda yankılanan feryatlarımı duymuyorum
Çaresizlikten mi kısıldı sesim ?
Yok sa sensizlikten mi?
“Nerede olursan ol yüreğimdesin” demiştin ya
İnanmıştım
Sayıklıyorum
“Yoksun işte yoksun “
Gözyaşları bitti sanılır
Yürek yanılır,göz aldanır
Yaşların sessizce yüreğe doğru aktığını görebilen var mıdır ?
Özlemekten yorulunca geriye ne kalır yüreklerde ?
Bende ruhumu alev alev yakan bir çift siyah göz kaldı senden geriye
Derin,dipsiz,sonsuz
İçinde kaybolmaktan korktuğum
Kıvılcımlar saçan
Yıldızları bile kıskandıran bir çift göz
Sayıklıyorum
“Yoksun işte yoksun “
“Yüreğindeki sevgi kırıntılarını atıp cebine,dudağında boş bir ıslık,gözlerinde sahte arayışlarla ne de kolaymış gitmeler”
Sen gidince anladım
Sen boynu bükük,kırık dökük sevgilerden arınırkenBıraktığın yüreğe bir kez bile dönüp bakmadan gittinİçindeki o bir türlü dolduramadığın koskoca,kapkara boşluğa doğru yol alırkenFarkında mısın hayatın girdabına sürüklenen sevgisiz kuru bir yaprak olduğunun ?
Bunu anladığın gün otur bir kayalığın üzerine seyret denizi
Sor ona
Köpük köpük sitemle anlatacaktır öfkeli yanlızlığının sebebini
Ve biliyorum
O gün anlayacaksın
Ardında bıraktığın yüreğin;aslında tüm denizleri kuşattığını
Son bir hamle yaparak ardına bakacaksın
Gözlerimi arayacaksın delice
” Affet!” diyen gözlerinle geleceksin
“Nerede olursan ol yüreğimdesin” demiştin ya
İnanmıştım
