Ekvador Tarihi
Ekvatorun yaklaşık 3 aylık bağımsız tarihleri vardır.İspanya hakimiyetinin ardından, Quito on bin kişinin yaşadığı bir şehirdi. 10 Ağustos 1809 yılında İspanya’dan bağımsızlık için halkın talebi olmuştur. Ekvador, aynı zamanda İspanya’dan ayrılmak için ilk çağrıyı yapan Latin Amerika ülkesidir. 9 ekim 1820’de Guayaquil bağımsızlığını kazanan ilk Ekvador şehridir. 24 Mayıs 1822’de Mareşal Antonio José de Sucre komutasındaki Ekvador ordusu,Quito yakınlarındaki Pichincha Savaşı’nda İspanya’yı mağlup ederek bağımsızlığını elde etmiştir.
19. yüzyılda Ekvador’da yöneticilerin çabuk değişmesinden kaynaklanan bir dengesizlik vardır.1941 yılında ise Peru ile aralarında yaşanan tansiyon savaşa dönüşmüştür. Peru, kendi toprakları olarak beyan ettiği yerlerde, Ekvador’un askeri varlığının bulunduğunu, bunun da işgal olduğunu ileri sürmektedir. Ekvador ise tam tersini iddia etmektedir. 1941 Temmuz’unda iki ordu da harekete geçti. Peru, 11,681 asker ile savaşa
girerken, karşılarında kötü eğitilmiş ve yeterince takviye yapılamamış 5,300 askerli Ekvador ordusyla karşılaştılar. 5 Temmuz 1941’de Peru güçleri Zarumilla ırmağını yerleşti. 23 Temmuz 1941’de ırmağı aşıp Ell Oro’nun içlerine doğru ilerlemeye başladı. Ekvador, böylece savaştan çekilmek zorunda kaldı.
1960larda, piyasalardaki durgunluk ve toplumsal husursuzluk popülist politikalara ve askeri müdahelelere neden oldu. Bu arada, yabancı şirketler Amazon’a yakın yerlerde petrol yatakları keşfetti.1972’de, petrolü doğudan sahil şeridine taşıyan And Dağları boru hattının inşaatı, Ekvador’u Güney Amerika’nın ikinci büyük petrol ihraç eden ülkesi haline getirdi. 1970li yıllarda askeri rejim döneminde ülkenin borçlarının kötü idare edilmesi ile başlayan kötü yönetim altındaki bir çok yıl, ülkeyi esasen yönetilemez hale getirmiştir. 1990lı yılların ortalarından itibaren, Ekvador hükümeti , yasama ve yargıda temsil edilen idare sınıfını yatıştırmayla uğraşan zayıf bir sınıf olarak karakterize edildi.
Yerli halkın etken seçmenler olarak ortaya çıkması, son yıllarda ülkenin demokratik oynaklığına etki etti. Nüfus, hükümetteki daha önceki hataları telafi etmek için toprak reformu, işsizlikte azalma ve sosyal hizmetleri sağlamakla motive edildi. Bu hareket, yürütmenin bozulmasına neden oldu.
