Gittiği Yerden Geldiği Yer Anlaşılır
İslam büyükleri paranın geldiği yere çok önem verirlerdi. Gelsin de nereden gelirse gelsin demezlerdi… Bir talebe hocasına gelmiş. Hocam demiş biraz param var, ben bunu dağıtmak istiyorum kime vereyim. Hocası, git köşe başına ilk gelen fakire ver, demiş. Gitmiş köşe başına, çok fakir, âmâ biri gelmiş, ona paralarını vermiş.
Ertesi gün tekrar oradan geçerken, bakmış ki âmâ, arkadaşına bir şeyler anlatıyor: “Dün bu saatlerde burada dururken bir adam geldi, bana bir avuç para verdi. Aldığım gibi doğru meyhaneye gittim, akşama kadar demlendim!..”
Adam bunu duyunca çıldırmış. Doğru gitmiş hocasına. Duyduklarını bir bir anlatmış. Allah Allah demiş hocası şaşırmış. Sonra o da çıkarmış bir kese para vermiş, al bu benim paramı aynı köşeye git, bir fakire ver, ne olacak bakalım demiş. Gene gitmiş köşeye, garip bir adam görmüş, Allah rızası için parayı vermiş. Sonra başlamış adamı takibe.
O önden, bu peşinden, adam doğru evine gidiyor. Eve girmeden çantasından ölmüş bir keklik çıkarıyor çöplüğe atıyor. Bu da giriyor arkasından. Diyor ki: Arkadaş, bir şey soracağım, bir şeyi merak ediyorum, o merakımı gidermek için buraya geldim.
Buyur sor diyor. Nedir bu çöplüğe attığın keklik? Anlatayım diyor. Biz ailece üç dört gündür açız. Hanımla ben sabrediyoruz. Ama çocukların feryâdına dayanamadım. Ben de el açıp dilenmekten nefret ediyorum. İsteyemiyorum bir türlü. Onun için ölmüş bir keklik buldum, zaruret dedim, bari çocuklar yesinler diye, getirdim, pişirip onlara verecektim. Ama sen parayı verince, onu çöplüğe attım, cenâb-ı Allah helâl para gönderdi diye, aileme geldim hem sevindirmek için, hem de evin ihtiyacı nedir evvelâ onları satın almak için buraya geldim.
Bunun üzerine, doğru hocasına gidip durumu anlatır. Hocası der ki: İmâm-ı A’zâm Ebû Hanîfe hazretleri buyurur ki: Paranın gittiği yerden geldiği yer belli olur. Benim param helâl para idi, nereye gittiğini gördün. Git, sen de helâlinden kazan!..
