Gönül Nur-İ Cemalinden Habibim Bir Ziya İster
GÖNÜL NURU CEMALİNDEN
Gönül nûr-ı cemâlinden habîbim bir ziyâ ister
Gözüm hâk-i rehinden ey tabîbim tûtiyâ ister
Safâ-yı sîneme zulmet veren jeng-i günâhımdır
Aman ey kân-ı ihsân zulmet-i kalbim cilâ ister
Yetiş imdâda ey Şâh-ı risâlet rûz-ı mahşerde
Ki derd-i bî-devâ-ı ma’siyet senden şifâ ister
Ne âb-ı dîdeden rahat ne âh-ı sîneden imdâd
Benim bâr-ı günâhım lûtf-ı şâh-ı enbiyâ ister
Sarıldım dâmen-i ihsânına ey Şâfi-i ümmet
Dahîlek yâ Muhammed hasta cânım bir devâ ister
Gül-i ruhsârına meftûn olanlar şüphesiz sensiz
Ne mülk ü mâl ü cân ister ne de zevk ü safâ ister
N’ola bir kerre şâd olsun cemâl-i bâ-kemâlinle
Ki kemter bendeniz Es’ad sana olmak fedâ ister
