Ziya Gökalp’in Türkçülüğün esasları hakkında bilgi verir misiniz?
Ziya Gökalp/ Türkcülüğün Esasları Ziya Gökalp
Diyar-i Bekir: 1876
Asitane : 1924
Dil Türcülüğünün ilkeleri
1-Ulusal dilimizi meydana getirebilmek için Osmanlı dilini hiç yokmuş gibi bir yana atarak, Halk edebiyatına temel olan Türk dilini oduğu gibi kabul edip, İstabul halkının ve özellikle, İstanbullu hanımların, konuştukları gibi yazmak.
2-Halk dilinde, Türkçe müterâdifi(eş anlamlısı) bulunan Arapca ve Farsça sözcükleri atmak.
3-Halk dilinde geçip söyleyiş bakımından ya da anlam bakımından (galat) yanlış adını alan Arapca ve Acemce sözcüklerin bozulmuş biçimlerini, Türkçe saymak ve imlalarını,
da yeni söyleşilere uydurmak.
4-Yerlerine yeni sözcükler geçtiği için taşıl hale gelen eski Türkçe sözcükler,
diriltmeye çalıişmamak.
5-Türk halkının bildiği ve kullandığı her sözcük Türkçe’dir.Halk için alışılmış olan ve yapma olmayan, her sözcük ulusaldır.
Bir ulusun dili kendisinin cansızlıklarında değil canlı kullanışlarında birleşen bir varlıktır.
6-Yeni terimler aranacağı zaman ilkin halk dilindeki sözcükler arasında aramak,bulunamazsa Türkçeninkurala uygun edatlarıyla,
ve kurala uygun tamlama ve çekim yöntemleriyle yeni sözcükler yaratmak. İşte Türk dilinin ve Türkcülüğün esaslar:
Aruz sizin olsun,
Hece bizimdir,
Leyl sizin olsun,
Gece bizimdir,
Halkın söylediği,
Türkçe bizimdir.
Ziya Gökalp
Diyar-i Bekir:1876
İstanbul : 1924
Bozuktur şu dünyanın temeli bozuk,
tükendi taneler kalmadı azık,
yazıktır şu geçen ömüre yazık,
bir dost bulamadım gün akşam oldu!
Kul HİMMET
Eylemem ölsemde kizb-i ihtiyar,
doğruyu söyler gezer bir şairim,
bir güzel mazmun bulunca Eşrafa
Kendimi hicv eylemezsem kafirim!
Şair Eşref
Mali modi,
çemi kali,
aç bi-daha
aha;
soda puli,
gel dene,
bir daha,
maçvene!
Hüseyin Avni Çakiroğli
