Büyük Çöküş evren Teorisi
Büyük Çöküş
Büyük çöküş, evrenbilimde evrenin nasıl sonlanacağıyla ilgili üç olası senaryodan biridir. Bu üç senaryo, Rus bilim adamı Aleksandr Fridman(1888-1925) tarafından 1922 yılında ortaya atılmıştır. Büyük çöküş senaryosuna göre, evrenin genişlemesi, kütleçekim etkisiyle giderek yavaşlayarak, evrenin genişleme hızı ve evrendeki toplam kütle miktarına göre belirli bir gelecekte duracak ve daha sonra da içine çökmeye başlayarak başlangıç anındakine benzer bir tekilliğe dönecektir.
Özellikle uzak süpernova gözlemleri ve yüksek çözünürlüklü kozmik mikrodalga arkaplan ışıması analizleri olmak göre gözlemsel veriler, evrenin büyümesinin kütleçekim etkisi sonucu yavaşlamadığını, tam tersine giderek hızlandığını tutarlı olarak göstermektedir. Dolayısıyla büyük çöküş kuramı günümüzde sorunlu bir kuram olarak değerlendirilmektedir. Bununla birlikte, hızlanmaya neden olduğu düşünülen karanlık enerjinin doğası bilinmediğinden, bu enerjinin etkisinin bilinmeyen bir gelecekte ters dönmesinin ve evrenin hızlı bir çöküşüne yolaçmasının da mümkün olduğu düşünülmektedir.
Diğer olası sonuçlar
2. olasılık, evrenin genişlemesinin sonsuza değin sürmesi ve evrende bir ısı ölümü yaşanmasıdır. Bu durumda, evrende herhangi bir ışık kaynağı kalmadığı için de evren tam bir karanlıktadır.Bütün yıldızlar karadeliğe dönüşerek etraflarındaki tüm ışığı ve cisimleri yutarlar.
3. olasılık ise evrenin kütlesinin tam olarak genişlemeyi durduracak ama çöküşü başlatamayacak kritik bir değerde olması ve sonuçta evrenin belirli bir büyüklüğe ulaşıp genişlemenin durmasıdır.
4.olasılık;düşünüki bir bombanın patlaması 3 evrede gerçekleşir 1.dağılan patlama şoku 2.Şokun durması ve en önemli olan 3 geri emilim şoku.Evreninde büyük bir patlama sonucu oluştuğunu kabul edersek er yada geç 1. evreyi tamamlıyacak ve bu 1. evre milyarlarca yıldır devam ediyor ve o uzaydan hubble teleskobuyla baktığımız yıldızlar yaklaşık 4 milyon yıl öncesinin resimleri nasıl derseniz:Her ışığın saniyedeki hızı 800.000 kilometredir ve biz o teleskoplarla o kadar uzak cisimlere bakıyoruz ki onlardan gelen ışığın bize ulaşması milyonlarca yıl sürüyor.Ve belkide o baktığımız yerlerde karadelik,başka bir gezegen,sistem hatta o sistemlerde yaşam bile olabilir.Ve belkide evrenin genişlemesi durdu ve şuan geri emilimdeyiz ama şuan o gerilemenin yaşandığı yer o kadar uzakki o geri emilim dünyaya gelene kadar güneş karadeliğe dönüşür.
