Hiç olmadığın kadar yoksun artık
Artık kapalı sana kapılarım…’Sen sınırları çok zorladın..’Her sevişimde seni ellerim yandı,ama ben yine de aldırmadım.Öyle kaptırmıştım ki kendimi sana,yaralarımı sen gittiğinde anladım!Şimdilerde ise sana söyleyeceklerime bile kilit vurdum,eskisi gibi umursamaz değil yüreğim senden gelen acılara…Cesaretim yok seninle bir kez daha yanmaya…Aşkımızın nasıl başladığının ve nasıl bittiğinin hiç önemi yok artık!Senin nasıl gittiğininde,Hoyratça harcadığın aşkın da önemi yok artık…Nasıl oldu bilmiyorum ama ‘Acına dirençliyim,Değerin kalmadı gözümde…’
Bil ki ben çok acılar yaşadım,
Belki bunlar tesadüf değil!
Belki de çok anılar yaşadım,
Sanki onlar,sanki ‘biz’ değil…
O kadar korkuyordum ki sensizliğimin ilk günlerinde,annesini kaybetmiş bir çocuk gibiydim,öylesine ağlamaklı,ürkek…Ama değişti birşeyler..’Artık sensizlikten değil,bir ‘senimin’ olmasından korkuyorum…Uzaklaşmaya çalıştıkça senden,bana doğru geliyorsun…’Uzak dur’ diyemiyorum,alabildiğine kaçıyorum senden!Resimlere bakarken rastladım bir kış günü sevdayı bölüşen ‘Bize’…Öyle yabancı geldi ki,hala var olan ‘Sen’ ve ‘Ben’ dik,yitirdiğimiz şey paylaşayı beceremediğimiz ‘Aşk’tı…Bir de ‘Biz’…
Geriye dönmem artık!
Birşeyler koptu içime zamanla.
İsteme boşver yanlış,
Kendimi kandıramam ben bir daha…
‘Ne sen bana dön de,ne de ben medet umayım senden bundan böyle…’Yaptığın hatalar,kalbin bendeyken sevdaya karıştırdığın başka gönül eğlenceleri,canımı yakan cümlelerin,kolay pes edişin kopardı içimde sana sımsıkı tutunan hücrelerimi…’Ben aşkı doyasıya yaşamayı hakettim ama,sen hiçbir zaman beni haketmedin’…Bir daha yaşarsam aşkı ‘O’ sen olmayacaksın,sen sadece içimde ‘Baharımı kışa çeviren bir vefasız olarak kalacaksın…
Yaralarımı seninle kanatmayacak,
Sana dokunarak ellerimi bidaha yandırmayacak,
Oyunlarına malzeme olmayacak,
İnadına bu hayatı doyasıya yaşayacak
Ve bu hayata bidaha asla seni sokmayacak Kadar
Akıllandım …
Onun için;
Geriye Dönmem Artık….!!!
