isim (veki:li) Arapça vek³l
1 . Birinin, işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse.
2 . Milletvekili.
3 . eskimiş Bakan:
“Hanın avlusundan sokağa vekil ve sefir otomobillerine taş çıkartacak bir lüks otomobil yürüdü.”- R. N. Güntekin.
