Atatürk’ün Ağaç Sevgisi Şiiri
Atatürkün ağaç ve doğa sevgisi ile ilgili;
“Bu vatan, çocuklarımız ve torunlarımız için cennet yapılmaya değer.”
“Ağaç çınardır, çınar ise devlet”
“Yurt toprağı! Sana her şey feda olsun. Kutlu olan sensin. Hepimiz senin için fedaiyiz. Fakat sen Türk ulusunu sonsuzluğa dek yaşatmak için verimli kalacaksın”
“Çabuk bana yeni bir din bul. Ağaç dini. Bir din ki, ibadeti ağaç dikmek olsun.”
“Gerek tarım, gerek memleketin varlık ve genel sağlığı konularında önemi kesin olan ormanlarımızı da modern önlemlerle iyi duruma getirmek, genişletmek ve en yüksek faydayı sağlamak da önemli kurallarımızdan biridir.”
demiştir.
Aşağıdaki şiir de Atatürk’ün ağaç sevgisini anlatır nitelikte:
AĞAÇ SEVGİSİ
Yakmayın ve kesmeyin sahip çıkın ormana.
Her yıl yeni filizler, çoğalarak eşleşir.
Büyüsünde gelişsin, bir gün gelir harmana,
Çiçek açar dalları, yaprak yaprak süslenir.
Orman olsa kel olmaz, kasırgalı yel olmaz,
Suyu tutar kökleri, yağmur karda sel olmaz.
Bir gün işin düşerse; sana karşı el olmaz,
Bülbüllerin namesi, karşılıklı seslenir.
O muhteşem dalları sarı yeşil koyuya,
Şırıl şırıl pınarlar hayat verir doğaya,
Bu güzelim ağaçlar, huzur verir ovaya,
Kaval çalar çobanlar bir ağaca yaslanır
İlkbahar da yeşerir, son baharda allanır,
Deli rüzgâr estikçe, bütün dallar sallanır.
Arı toplar poleni, çiçeklerden ballanır,
Şarkı söyler vızıldar yeşilikten hoşlanır.
Zümrüt gibi kuşanmış, takmış başına tacı,
Gelin gibi süslenmiş, giyinmiş kardeş bacı,
Böyle güzel bir varlılık, yakılırsa çok acı…
Orman yakan cahiller bir gün gelir uslanır.
Çeşit çeşit ağaçlar, kısa unun kalını,
Türlü renge boyamış hep süslemiş dalını,
Hayranlıkla seyrettim yeşil ile alını.
Toprak ana dostudur, hep onunla beslenir…
Kâzım Özgür
