Ceyhun Yılmaz Şiirleri
Sen bir kere gittin,
Ben hergün uğurluyorum seni.
Ellerim birbirine düşman.
Başkaları zaten yabancı.
Bir sokak lambasını söndürdüler,
Sarı rengi çıkardılar hayatımdan.
Her yazdığım okuyana bıçak.
Parmak izlerinden tanıdılar seni,
İsmini ben söylemedim ki.
Gazetede bir resmini gördüm,
Çenen yukarıda yürüyordun belli
Adımların emin,
Nasıl üşüdüm…
Sen bir gittin,
Ardından temmuzu da götürdüler.
Ayrılıyorum
Bazen dostlarım soruyorlar…
Ne zamandır yalnızsın.
Sahi siz ne zaman ayrilmiştiniz diye,
Ocak diyorum buz gibi bir kıştı..
Bir pencerenin önünde duydum ayrilik haberini.
“o artik yok.” gibi bir cümle döküldü dudaklarimdan…efkar..
Dostlarim soruyor bazen siz ne zaman ayrilmiştiniz diye,
Ağustos diyorum kan ter içerisinde kalmiştim.
Ellerimden poşet gibi torba gibi önemsiz birşey kayip gidiverdi..
Dostlarim bazen soruyorlar ne zaman ayrildiniz siz sahi.
Bahar diyorum, bazi çiçekler açıp açmamakta kararsizdi.
Geçikmiş yağmurlar vardi..
birden bire gitti…
Dostlarim soruyor bazen ne zaman ayrilmıştınız diye;
Son bahardı diyorum.. galiba eylül
Baba olmayi bekleyen gözleri ışık ışık
Avazi cıktıgı kadar bağirmayi hazırlanan
Neşe içerisinde bir adamdım…
”anneyi ve bebeği kaybettik” dedi
sana çok benzeyen bir hemşire
dostlarim soruyorlar ne zamandır yalnızsın,
ne zaman ayrildin sen diye..bilmiyorum…
her soruldugunda yalan söylüyorum..
galiba ben her sabah uyandigimda
Senden yine ayriliyorum…
