Hz. İbrahim Ve Karınca
Nemrud İbrahim peygamber’in ateşte yakılması emrini verdikten sonra meydan yere odunlardan büyük bir yığın yapilmış. Odunları tutusturmuşlar sonra. Alevler o kadar yükşelmiş ki bulutların tutuşacağını sanmış çocuklar. Korkmus kaçmis bütün hayvanlar. İbrahim peygamber’i mancınıkla ateşin tam orta yerine
atacaklarmış askerler. Atacaklarmış ki Nemrud’un bir kral oldugunu anlasın, görsün; bir daha ona karşı gelmesin İbrahim peygamber.
Bu sırada bir karınca ağzında bir damla su ile koşa koşa gidiyormus. Hem de boyu göklere varan cehennemi ateşe doğru.
Başka bir karınca onun bu telaşını görüp sormuş hemen yanına yanaşıp:
“Bu acelen niye? Nereye böyle?” diye sormuş.
Ağzinda bir damla su tasiyan karinca o bir damlayi ellerinin arasina alip:
“Duymadin mi” demis. “Nemrud, İbrahim peygamber’i ateşte yakacakmış. İşte ateşin olduğu yere su götürüyorum.
Bu sözleri duyan karınca kendini tutamayarak uluorta kahkahalarla gülmeye başlamiş.
“Sen şu ateşe dönüp hiç bakmadınmı?” diye sormuş. “Ne kadar büyük. Senin bir damla suyun ona ne yapabilir ki?”
Su taşıyan karınca, “olsun” demiş. “HİÇ OLMAZSA HANGI TARAFTAN OLDUĞUM ANLAŞILIR!!!”
