İbrahim Suresinin 41. Ayeti Anlamı
Bismillâhirrahmânirrahîm
Hz. İbrâhîm, hesabın yapıldığı günün bir hüküm günü olduğunu bilerek, Allahû Tealâ’ya başvurmakta; O’ndan kendisi, annesi, babası ve mü’minler için mağfiret dilemektedir.
Hz. İbrâhîm kendi günahlarının Allah’a ulaşmayı dilediği zaman örtüldüğünü Cebrail (A.S)’a tâbiiyetinden sonra sevaba çevrildiğini ve kıyâmet günü kendisinin mağfiret edilmeyeceğini bilmektedir ama günahlarının mağfiret edilmesini, sevaba çevrilmesini talep ederek; kul olmanın, Allah’a olan büyük sevgisinin ve Allah’ın ona sahipliğinin bir numunesini vermektedir.
Eğer bu muhteva, Hz. İbrâhîm’in henüz peygamber olmadığı bir devreye aitse, o zaman herşey yerli yerindedir. Yani annesi, babası ve kendisi için Allahû Tealâ’dan, günahlarını sevaba çevirmesi istikametinde mağfiret dilemesi geçerlidir.
Burada hesabın görüldüğü gün denmektedir. Hesabın görüldüğü gün (kıyâmet günü), Allahû Tealâ’nın bağışlaması söz konusu değildir. Belki Cebrail (A.S)’a tâbî olduğunu söylemektedir. Babası için mağfiret dilemesi çok tabiidir, çünkü babası kurtuluşa ulaşamadan ölmüştür.
Hz. İbrâhîm, Allahû Tealâ’nın günahlarını bağışladığını ve sevaba çevirdiğini bilmektedir. Yine de Allahû Tealâ’dan bir dileğin sahibi olmuştur. Allah, Hz. İbrâhîm’in Rabbi, Sahibi, Efendisi’dir. Ve köle olan Hz. İbrâhîm, Sahibi’ne müracaat etmektedir. Köle, Sahibi’ne her türlü müracaatı yapabilir.
Allah, insanların kendisiyle beraber olmalarını, O’nunla konuşmalarını, O’na müracaat ve münacaat etmelerini ve O’ndan birşeyler istemelerini her zaman uygun görür. Ve her zaman da vermeye hazırdır. Bunun için insanları hep liyakat üzere olmakla hedeflendirir.
