Ölümün Hatırlattıkları ve Ötesi
İnsanoğlu, ölmek için var olur, dirilmek için ölür ve ebediyeti duyup yaşamak için de dirilir Bir bir gelinir bu dünyaya, bir bir yürür herkes bu upuzun hayat yolunda onca müştereklere rağmen herkes kendi kaderiyle oturur-kalkar kendi kaderini yaşar ve programlandığı çerçevede, daha sonra bir başka hayatı duyup( yaşamak için arkasına bakmadan yürür ebediyete
Evet insan, dünyaya ilk adımını attığı andan itibaren, onun için geriye sayma başlamış demektir Hatta embriyolojik sürecin mebdei, bir manada onun için sonun başlangıcı sayılabilirÇocukluk, gençlik,olgunluk ve yaşlılık dönemleri bu vetirede sadece birer konaktırlar İnsan nasibi ölçüsünde ya bu konakların hepsine uğrar ve bir süre misafir olur veya yürüyen bir trenden dışarıya atılıyor gibi, ümid edilen menzile ulaşılmadan, herhangi bir meçhul noktada, kendisine cebri bir çıkış verilir ve onun için dünya ile alakalı her şey biter
Her gün bu kabil hadiselerle, duyguları delik deşik ve düşünceleri allak-bullak yolculuklarını devam ettirenler ise, son durak mülahazası veya gerçekten O’na yaklaştıklarından ötürü, sürekli ense köklerinde yokluğun sopsoğuk elinin dolaştığını sanır, onun rengiyle sararır, her an sürpriz bir bitişin şokuyla tir tir titrer, hazan yemiş yapraklar gibi sarsılır ve her zaman kendilerini amansız bir çözülüşün pençesinde hissederler ederler de, günler, haftalar, aylar ve yıllar ilerledikçe, daha bir artan hafakanlarla kıvrım kıvrım kıvranır, işittikleri her seste ölüm ağıtlarından nağmeler dinler ve ruhlarındaki cehennem zakkumunu besleyen esintiler ölçüsünde, her gün birkaç defa ölür ölür dirilirler
Mevsim dönüp de hayatın sonbaharı gelip çatınca, Adeta her şey ve herkes tarafından terkedildiklerini hisseder bütün varlığın kendilerine arka çevirip onları yalnızlığa attığını sanır dört bir yanın poyrazla inlediğini duyar gibi olur ve hazanla sararıp düşen her yaprakta kendi ma’kus kaderlerinin yazılarını okur çığlıklarını dinler, inkisarla iki büklüm olur buruklaşır ve hele ötelere inançları da yoksa, ruhlarının alacakaranlığında hayatlarının gurub sonrasını tahayyülle sürekli yutkunur ve ölüm terleri dökerler
Artık, ne çevrelerinde neş’eyle köpüren hayat, ne varlığın rengarenk güzellikleri, ne kuş cıvıltıları, ne ırmak çağıltıları, ne koyun-kuzu meleyişleri, ne de tabiat meşherinin o temaşasına doyulmayan manzaraları onlara hiçbir şey ifade etmez, etmez ve onlara göre artık her ses bir ölüm ağıtı her güzel manzara plastize bir hüzün paketi her doğum, bir ölüm referansı ve doğumlar ölümlere emanet her sevinç de bir aldanmışlık ve teselli mırıltısıdır Bunların iç dünyalarında elemleri elemler kovalar, kabuslu rüyalarda olduğu gibi gönülleri ve dilleri sürekli korkulara takılır, “kem-küm” eder Her zaman bakışları bulanık, başları dumanlı yaklaşan sonun şokuyla hezeyandan hezeyana sürüklenir ve daha mezara girmeden hep kabrin sadefleşmiş kemikleri arasında yılanlarla çıyanlarla adeta saklambaç oynarlar Yer yer burunlarının yokluğa değdiğini ve ufalanıp toz-toprak haline geldiklerini hisseder ve her biri ayrı ayrı kendi kaderinin ağında “Keşke anam beni doğurmasaydı!”
Gönüllerini imanla donatmış ve kalplerinin balansını ötelere göre ayarlamış “iman hem nurdur, hem kuvvettir, hakiki imanı elde eden adam kainata meydan okuyabilir” duygu ve düşüncesiyle tam bir ****fizik gerilim içinde bulunanlara gelince; onlar, çocukluklarını bir zevk zemzemesi içinde duyar ve her zaman var olma şevkiyle haykırır gençliklerini Yusuf gibi birer iffet ve irade kahramanı olarak disiplinlerle geçirir olgunluk çağlarını arkadan gelenlere örnek olabilecek davranışlarla süsler ve yollardaki reflektörler gibi sürekli düz yolda yürümenin lazım geldiğini vurgular yaşlılık dönemlerini de “ulu’l-azmane” bir kararlılık, ciddiyet içinde ve nebileri hatırlatan bir itmi’nanla, cennet koridorlarında seyahat ediyormuşçasına inançla, azimle ve ümitle sürdürürler
Başkalarının kaybetme hezeyanlarıyla çıldırıp durduğu, en amansız gibi görünen demlerde, onlar, her zaman imanlarının, ümitlerinin meyvelerini devşirir ve bütün hassasiyetleriyle burada var olmanın, ötedede ebedi kalmanın neşvesini duyar ve adeta ömürlerini bir şiir, bir hayal ikliminde yüzüyor gibi geçirirler Öyle ki, Allah’a ve ötelere imanın herhangi bir faslı, herhangi bir ifadesi karşısında, sihirli balonlarla, fezanın sonsuzluğunda ötelere yürüyor gibi ruh-efza bir seyahat yaptıklarını sanırlar Kendini duygularının, düşüncelerinin büyüsüne kaptırma ölçüsünde her inançlı ruh, şöyle ya da böyle cismaniyetten uzaklaşıyor ve ruhaniliğin enginliklerine açılıyor gibi olur ve ötelerin tasavvurları aşkın bütün romantizmini birden duyar
Evet, her imanlı gönül, varlığın, her zaman güzelliklerini temaşa ettiğimiz şu esrarlı meşherinde ne harikalara, ne harikalara şahit olur! Ne büyülü sesler duyar! Ne aşkın şeylerle yüz yüze gelir! Gelir de yol boyu, kendisini selamlayan nice güzelliklerden iltifat görür nice ses hevenkleriyle büyülenir, kendinden geçer ve adeta rüyalarda olduğu gibi, her gördüğü, her duyduğu, her düşündüğü şeye çarçabuk ulaşır ve kendini sürekli bir zevk çağlayanı içinde hisseder hisseder ve ömrünün bitmesini kat’iyen istemez dünyaperest ruhlar gibi değil; varlığın tenteneli perdesinin arkasındaki hakiki güzelliklere, Güzeller Güzeli’nin cemalinin değişik dalga boyundaki tecellilerine vurgun olduğundan dolayı ömrünün bitmesini istemez
Daha doğrusu bunlar, ötekilerin, o dünyalarını karartan ruhlarındaki cehennem zakkumuna bedel kalplerindeki iman çekirdeği sayesinde kendilerini her zaman, ahiret alemi ve onun zevkle tüllenen manzaraları ile yüz yüze, cennet ve onun Hakk’ı temaşaya açık yamaçlarında tenezzühde sanır ve bir bakıma, fiziki-****fiziki, dünyayı-ukbayı, ruhu-bedeni bir bütün halinde duyar ve yaşarlar
Gün gelip de öteler perde aralayınca, düşüncedeki cehennem tohumu, kapkaranlık bir kabus gibi her yanda kendisini hissettirir magmalar gibi köpürür ruhlara korkular salar bir sis, bir duman gibi bütün ufukları kaplar azap olur canları yakar musibet olur sağnak sağnak yağar ve tabii gönüllerdeki tüba-i cennet çekirdeği de dal-budak salar bağrında göğerip geliştiği gönüllere tebessümler yağdırır, revh u reyhanla tüllenir yapraklarına tutunanları sırlı asansörler gibi huzura, emniyete, rıdvana ve ebediyete taşır cennetle buluşturur, Hakk Cemali’nin temaşa edildiği ufka ulaştırır Hasılı her iki zümre de sinelerinde taşıdıkları çekirdek ve tohumun inkişafıyla vicdanlarında icmalen duydukları şeyleri, tafsilen ve fiilen görüp-yaşayacakları ayrı bir buuda intikal eder de her şeyi ayan-beyan görmeye başlarlar:
Evet, hele “Süra üfürüldü mü, işte o gün çok çetin bir gündür; (bilhassa) kafire (hiç de) kolay değildir”1-Ya o “göklerin yarılıp parçalandığı, cehennemin köpürüp alevlendiği ve cennetin yaklaştırıldığı an, her nefis, dünyada ne hazırlayıp oraya sunduğunu (mutlaka) bilecektir “2 “(İşte) O gün kişi kardeşinden, anasından, babasından, eşinden ve oğullarından kaçar (kaçar; çünkü) o gün herkesin, başından aşkın bir işi var yüzler vardır o gün parıl parıl, gökçek ve sevinçle mütebessim yüzler de vardır, karanlık ve toz-toprak bürümüş, işte onlar kafirler ve mücrimlerdir ““Şüphesiz kafirler için zincirler, bukağılar ve çılgın alevler hazırladık İyilikle oturup kalkanlara (gelince, onlar) kadehlerle kafür karışımı (kevserler) içerler “
Arzın darmadağınık olup, yıldızların bağı kopmuş tesbih taneleri gibi sağa-sola savrulduğu o dehşetli gün, dimağlardaki cehennem tohumu ve gönüllerdeki cennet çekirdeğinin ayrı bir inkişaf faslıdır: Evet bir yanda: “Hayır hayır! Yer çarpılıp paramparça olduğu, meleklerin saf saf (olup durduğu) ve cehennemin getirildiği o gün (evet işte o gün) insan her şeyi anlar (anlar ama) onun için (artık anlamanın) ne yararı var ki? (O) keşke bu hayatım için (bir şeyler hazırlayıp) gönderebilseydim, der, artık O’nun azabı gibi kimse azab edemez ve O’nun gibi kimse zincire vuramaz
Ürperten bir tablo, diğer yanda da: “Ey itmi’nan içindeki nefis! O senden, sen de O’ndan razı olduğun halde dön Rabbine! (Dön) kullarım arasına katıl ve cennetime gir!”6
Nimetlerin bayıltan güzellikleri, musibetlerin ürperten çirkinlikleri ve yol boyu, tüba-i cennetin üfül üfül esintileri, cehennem zakkumunun da sam yeli gibi iliklere işleyişi hissedilir: “O gün nice yüzler ışıl ışıl ışıldar ve Rabbi’ne bakar; nice yüzler de vardır ki, ekşir, asıklaşır ve belinin kemiklerinin kırılacağını sanır; (sanır ve iki büklüm olur) “ İkincilere: “Haydi yalanladığınız şeye doğru yürüyün! Yürüyün, gölgesi olmayan ve alevden korumayan üç buudlu (kat’merli) cehennem karanlığına! O karanlık ulu ağaçlar gibi kıvılcımlar salar O (kıvılcımlar) kalın urganlar gibidirler O gün Hakk’ı yalanlayanların vay haline! “8 Birincilere de adeta tebrikler yağdırılır ve:
“Şüphesiz müttakiler gölgeler (altında), çeşmelerin yanında, ve iştihalarının çektiği meyvelerin başındadırlar (Onlar) amellerinizin mükafatı olarak afiyetle yeyin, için! İşte biz iyilik edenlere böyle karşılık veririz”9 müjdeleriyle karşılanırlar
Evet “vaad edilen (o büyük) hakikat gelip çatınca, küfredenlerin bakışları dona kalır ‘Vah bize! Biz bundan gafilmişiz; daha doğrusu biz zalimlerin ta kendisiymişiz’ (derler ve onlara) siz ve Allah’tan başka bütün taptıklarınız cehennemin yakıtlarısınız ve oraya döküleceksiniz denir “10 “Kendilerine tarafımızdan saadet vaad edilenler ise, işte onlar, cehennemden uzaklaştırılmışlardır (Öyleki) cehennemin hışırtısını bile duymazlar Onlar, canlarının istediği nimetler içinde ebedidirler En büyük korku bile onları tasalandırmaz ve melekler onları: ‘İşte bu, size vaad edilen sizin gününüzdür’ (muştularıyla) karşılarlar “11
Müttakiler, bir de kitaplarını sağdan alma sevinciyle coşar, neş’e çığlıkları atar ve şükranla iki büklüm olurlar: “Kitabı sağdan verilen: ‘İşte alın, okuyun bu kitabı! (Zaten) ben böyle bir hesapla karşılaşacağıma inanıyordum’ der Ve artık o, hoşnut olacağı bir yaşayış içinde, (meyvelerin) salkımları (burnunun dibine) kadar yaklaşmış cennettedir Ve onlara: Geçmişte yaptığınız amellere karşılık, afiyetle yeyin, için, denir Kitabı soldan verilenler ise: ‘Ah keşke, bana bu kitap verilmeseydi! Keşke hesap nedir bilmeseydim! Ve keşke ölüm işimi bitirmiş olsaydı! Malım hiçbir işe yaramadı Güç ve hakimiyetim yok olup gitti”12 der hasretle inler
Artık “mücrimler, şaşkınlık ve azab içindedirler O gün (onlar) yüzükoyun sürüm sürüm ateşte sürüklenirler; (sürüklenirler de onlara): ‘Tadın ateşle teması’ denir “13 “Müttakilere (gelince) cennetlerde, ırmakların başında, Kudreti Sonsuz Melik’in nezdinde, sıdk makamında (birer yad-ı cemil,)dirler “14
Bir yandan gözlerin görmediği, kulakların işitmediği nimetlerin sağnak sağnak yağması, diğer yandan da cehennemin gayızla gürleyip öfkeyle köpürmesi ve mazhariyetlerine imrenilecek, istihkaklarından ürperilecek insanlarla herşey ebediyete akar durur: “Takva erbabına geleceğin en güzeli vardır: Adn cennetleri, ardına kadar kapıları açılmış, (onlar da, bu cennetler içinde) tahtlara yaslanmış olarak (çeşit çeşit) meyveler ve içecekler isterler Yanlarında da, gözleri eşlerinin üzerinde, dilberler vardır “15 “(Orada) azgınlara da en kötü bir azab (söz konusudur): Gider cehenneme yaslanır; o ne kötü bir istirahat döşeğidir! Tadıp duymaları için (onlara) kaynar bir su ve bir de irin (verilir), bu türden daha çift çift azablar “16
Kimileri ferih fahürdur Değişik mazhariyet ve iltifat sağnakları karşısında; kimileri de buruk, ekşi ve hezeyan içindedirler: “Defterini sağdan alanlara gelince, nereden bileceksin ki, (o büyük mazhariyeti)? Onlar dikensiz sedir ağaçları, salkım salkım muzlar arasında ve upuzun gölgeler altında çağlayıp duran ırmakların başındadırlar “17 “Kitabını soldan alanlara gelince, nereden bileceksin ki (o korkunç mahrumiyeti)? Onlar iliklerine kadar işleyn kaynar bir su içinde, serinlik ve rahat vaad etmeyen kapkara bir dumanın gölgesinde (bekler dururlar); zira onlar dünyada, şımarıklık içinde, günahlarda hep ısrarlı idiler “18
“(Artık) o gün, cennetliklerin ebedi kalacakları yer en hayırlı bir yer, dinlenecekleri makam da en güzel bir makamdır “19 Gönüllere akan zevkleri yudumlar ve kendi kendilerine: “Bizden üzüntüyü gideren Allah’a hamdolsun! Şüphesiz bizim Rabbimiz, günahları bağışlayan ve şükürlere de karşılık verendir O’dur ki, bizi böyle bir makama yerleştirdi bir makam ki, (insana) ne yorgunluk arız olur ne de usanç gelir” 20
Netten alıntı
