Sen Yoktun (Dursun Ali Erzincanlı)
Sen yoktun…
Hz Âdemdeydi nurun
Önce cenneti,
Sonra yeryüzünü sereflendirdin.
Âdem nuruna affedildi
Arafat bu affa sahitti
Sen yoktun
Nuh un gemisindeydi Nurun…
Dalgalar yeryüzünü bosarken
Tapragin bagrindaki su
Gökyüzüyle bulusurken
Ve bu bir ilahi azap derken,
Allah nurunu tasidi binbir sebeple
Tûfan, nurunu selamladi edeple…
Sen yoktun…
Hz.Ismail in alnindaydi Nurun
Ibrahimî bir dua yükseldi kimsesiz çöllerden
Rabbimiz dedi,
Onlara kendi içlerinden
Senin ayetlerini okuyacak
Kitap ve hikmeti ögretecek onlara,
Onlari temizleyecek bir elçi gönder,
Amin dedi on sekiz bin âlem
Nurunla aydinlanan minicik ellerini semaya kaldirarak
Amin dedi Ismail.
Hira Nur dagi amin diyerek ayaga
Medineden adI Uhud olan bir amin yankilndi sevr daginda.
Sen yoktun…
Hz.Isa Ahmed diye mujdeledi seni
Alemlerin efendisi diye sana seslendi.
Artik ben sizinle çok söylesmem, dedi havarilerine..
Çünkü bu âlemin reisi geliyor…
Bekleyin Ahmed geliyor.
Kainata rahmet geliyor.
Havarilerin yüzünü oksayan,
Ölüleri dirilten bir nefes oldun
Ama sen yoktun…
